Terug naar huis
Thuis is niet alleen het huis waar je bed staat en waar je woont. Naast het gewone thuis is er thuis ook nog een sprookjes wereld. Dat ontdekt Justin als er in zijn dorp Alhier opeens allerlei wezens opdagen en dingen gebeuren die hij nooit had kunnen verzinnen. Luister maar….
Justin, de held van Oer is een gewone jongen die van voetballen houdt en van computerspelletjes. Tenminste dat was hij toen ik begon met het verzinnen van dit verhaal.
Maar bij elk hoofdstuk, na elke ontmoeting met een leguaan, een waternimf, een kleine groene elf en vooral met Quark, een vreemd eng en gevaarlijk wezen, ontdekte Justin, en ook ik zelf, dat er werkelijk allerlei werelden en wezens mogelijk zijn.
Intussen zijn er drie verschillende boeken met de held van Oer en als ik zou tellen kom ik in al die boeken samen op tientallen vreemde, spannende, ongelooflijke werelden waarvan ik niet eens kon vermoeden dat ze ooit zouden bestaan in mijn boeken en dus ook in mijn hoofd.
Hoe zou het zijn om een wereldreis te maken door alle lagen van Justins sprookjeswerelden?
Oer, het land van de feeën, draken en faunen
Schijn, het Rijk van de Opperschim
Schroei, de wereld van vuur en reuzen die leven op een vulkaan.
En tot slot nog een plaatje van mijn eigen huis en tuin met Thea upside down.
titels
De held van Oer,
De held van Oer in het rijk van Schijn,
De held van Oer en het geheim van Schroei.
Binnen kort gaan we op sprookjeswereldreis met de held van Oer. En iedereen mag mee.
*** India en andere werelden. ** ** ** ** ** ** **
In het boek Stoorzenders past Laurens op bij Marco in zijn werkruimte vol geheimzinnige apparaten. Hij hoeft alleen maar Marco te bellen als er ergens een rood licht begint te knipperen. De oppastijd brengt Laurens door met een speciale V.R. helm waarmee hij de meest spannende dingen kan kijken. Elke nacht na een oppasavond heeft hij een erg levendige droom over steeds weer andere mensen, een droom waarin het lijkt of hij die persoon zelf is. In deze droom is hij een arm meisje dat wordt lastig gevallen door de baas van de knooperij waar ze werkt.
In India zijn de verschillen heel groot tussen de ene en de andere groep mensen (kastes). De hoogste kaste is extreem rijk en heeft alles en de laagste kaste heeft zo ongeveer niks. Het kledenknoopstertje uit dit verhaal hoort bij de lagere kastes.
Dit kleedje zou door het knoopstertje geknoopt kunnen zijn. Het is niet heel groot. 60 x 60 cm, maar op elke vierkante centimeter zitten 7 x 7 is 49 knoopjes. Heel veel tijd, bloed, zweet en misschien ook tranen heeft het de knoopster gekost om dit tapijtje te knopen. Het was eerst van mijn moeder. Nu hangt het al jaren bij mij op een fauteuil. Van de week draaide ik het een kwart slag om ook de franjes mee te fotograferen en opeens kreeg het kleedje ogen!
Alsof het levend was geworden.
En meteen begon het te friemelen in mijn fantasie.
Zou er in dit kunststuk nog iets levends van de knoopster kunnen zitten. Iets waardoor je in haar hoofd of vingers kan kruipen en met haar meeleven toen ze het maakte.
Een nieuw boek!
***Klik op een van deze plaatjes en lees alle door mij voorgelezen verhalen op de wereldreis mee.***
*** China, – in het noorden met Djengis Khan.* * * * * * * *
We gaan niet alleen ver weg naar Azië maar we gaan ook ver terug in de tijd. Karola gaat naar ‘haar’ bos als haar moeder weer vervelend doet omdat ze een hekel heeft aan Karola’s rode haar en grote fantasie. In het bos komt haar oma die dood is vaak te voorschijn en vertelt bijzondere verhalen.
In het boek gevecht om een glimlach reist niet alleen Karola heel ver weg dankzij oma’s verhalen. Ook Peterpaul de andere hoofdpersoon in dit boek reist in gedachte mee met zijn vader die oorlogsverslaggever is en bijna altijd in een ver land met oorlog is.
Ik ben nooit in China geweest. Wel jammer want ik heb Chinese genen. Mijn bet bet overgrootmoeder kwam op de kermis in haar Noord-Holandse dorp een Chinese matroos tegen met wie ze feest vierde. Negen maanden later kreeg ze een geel dochtertje met spleetoogjes. Volgens de buren had de baby geelzucht. Ze groeide gewoon op tussen oudere en jongere boertjes en zusjes. Nog steeds zijn er in onze familie mensen met Chinese oogplooien, stijl en dik haar of hoge jukbeenderen en zelfs iemand met een ziekte die alleen in China voorkomt. Het bewijs dat de Chinese voorvader echt heeft bestaan.
*****************
*** Canada – Natuurpark in de buurt van Ottawa * * * * *
Ik was twee keer in Canada. De eerste keer logeerde ik alleen bij mijn oom en tante in Georgetown. De tweede keer was ik samen met mijn man Maurice in Ontario toen we in dat spookhuisje hebben geslapen. Het gebeurde precies zoals ik het hieronder vertel.
De eerste keer, hier in Georgetown, maakte ik ook iets heel bijzonders mee. Ik hoorde dat de eerste drie mensen die op de maan waren geland een tour door de Verenigde Staten gingen maken van New York via Chicago naar San Francisco. Vanuit Georgetown was het een dag en nacht met de trein reizen om in Chicago te komen precies op de dag dat de maanmannen daar in een optocht door de straten kwamen en in een heel hoog gebouw , het Civic Center, op een podium kwamen zitten om geïnterviewd te worden. Omdat ik een perskaart had mocht ik zowel op de perstribune naar de optocht kijken èn in het Civic Center die maanmannen van zeer dichtbij zien. Ik zat precies in het midden op de derde rij.
Het was heel bijzonder om de hoge gebouwen te zien die er toen al in Chicago waren.
Zoals het Civic Center hieronder.
Tijdens mijn tweede reis naar Canada kwamen we ook bij de Niagara waterval. En we klommen in de indrukwekkend hoge toren tot helemaal bovenin.
*******************************************************************************
*** Zuid Amerika * * * * * *
We gaan naar een grote stad in een Zuid-Amerikaans land. Welk land precies weet ik niet. Ik denk dat er in alle grote steden in de meeste Zuid-Amerikaanse landen straatkinderen wonen. Kinderen zoals Jorge
Ik zag op tv een documentaire over straatkinderen in Zuid-Amerika. Je zag hoe ze leefden op een vuilnisbelt en hoe ze daar zochten naar dingen die ze konden verkopen zodat ze geld hadden om eten te kopen. En opeens lieten ze zien dat er op de vuilnisbelt vermoorde kinderen werden gevonden. Twee mannen brachten op een brancard een dode jongen weg. Zijn ene arm hing omlaag maar de andere arm stond recht omhoog omdat het lijk op zijn zij had gelegen met een arm vooruit. Dat beeld maakte dat ik een verhaal wilde schrijven over wie die jongen geweest had kunnen zijn. Els van Egeraat die de illustraties voor dit boek maakte heeft het getekend.
Het huis waar Jorge met zijn moeder woonde was net als ons huisje op Guadeloupe gemaakt van metalen golfplaten. Op het omslag van de nieuwe Mislukte Moordenaar zie je de muren van ons huisje.
******************
*** Pointe Noire op Guadeloupe * * * * *
Het boek Socrates met het verhaal van Benny en zijn konijntje Socrates, gebeurt in en om en bij ons huisje op het Frans Antilliaanse eiland Guadeloupe waar we elk jaar een aantal maanden wonen. Luister hoe Benny dat heel bijzonder konijntje Socrates vindt.
Benny is erg ongelukkig tot hij op een dag en mooi zwart konijntje vindt. Hij noemt hem Socrates. Zijn konijntje is een wonderkonijn. Voor Benny wordt het leven ineens veel zonniger. Zelfs zijn wrede stiefvader wordt een ander mens dankzij Socrates.
Dit is ons huisje op Guadeloupe. Hier zou oude Justien kunnen wonen of Benny zelf. Wij zijn hier heel gelukkig. In onze tuin achter het huis groeien mangobomen en aan de overkant van de weg is de zee.
Elke ochtend zit ik daar op de rotsen te kijken naar de pelikanen die daar op een bootje zitten uit te rusten nadat ze hebben gedoken om vis te vangen. Hun ontbijt: verse levende spartelende vissen die ze heel doorslikken. ’s Avonds gaat de zon onder boven zee. Ook prachtig om te zien en elke dag anders.
Een visser is vlak bij bezig om zijn net uit te zetten bij de ondergaande zon. Morgenochtend haalt hij het weer binnen met meestal aardig wat vis.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * De pelikanen rusten uit op de rand van een lege boot. Om te vissen gaan ze eerst heel hoog de lucht in en duiken dan als een straaljager omlaag
Vanaf ons terrasje voor hebben we zicht op zee.
De winkels op Guadeloupe zijn meestal heel modern net als hier, maar er zijn ook kleine afhaal winkeltjes. Dit is het winkeltje van meneer Contran waar Benny zeep koopt voor Oude Justien.
* * * * * * * * * * * * * * * * *
Thea en Maurice altijd samen op Guadeloupe.
* * * *
* * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
*** Op weg naar Guadeloupe * * * * *
* * *
* * *
* * *
* * *
* * *
* * *
** *
* * *
* * *
Het uur van de haan schreef ik in 1998 als geschenk voor de maand van het spannende boek. Vorig jaar is het opnieuw vormgegeven en verschenen.
Oma Celeste die een belangrijke rol speelt in dit verhaal is eigenlijk Tante Elise. Wij logeerden bij haar en zij was daar als een moeder voor mij. Ze vertelde me alles over het leven en de gewoontes op het eiland Guadeloupe waar mijn man Maurice is geboren en opgegroeid. Zonder haar zou ik dit verhaal nooit hebben kunnen schrijven. Dank je Elise. Links zie je haar op de foto. Hier boven het nieuwe omslag. Hieronder het oorspronkelijke omslag getekend door Philip Hopman die ook de illustraties in het eerste boek maakte
********
Ik geloofde nooit in zwarte of witte magie. Maar sinds ik elk jaar een paar maanden op Guadeloupe doorbreng heb ik toch wel heel vreemde dingen gezien waardoor ik niet meer zo zeker weet hoe het zit met die magie.
*** Senegal? Dat ligt in Afrika. We gaan slapen onder een boom. * * * *
Ooit ging ik naar Senegal. We logeerden in Dakar bij de zus van mijn man Maurice. An is net als Maurice geboren op Guadeloupe ( de Franse Antillen) Haar man is Senegalees. En het leven bij hen in Dakar was echt diep Afrikaans. Wat ik daar het leukste vond was om de oma na het middageten op haar matje te zien neer strijken voor een siësta en dat er dan meteen een kindje aan kwam draven om lekker in het holletje van oma’s buik ook een dutje te doen.
Hoe dat precies ging kun je horen in het verhaal ‘Slapen onder een boom’. En het verhaal ‘Water halen op je hoofd’ is ook echt gebeurd. Ergens moet ik daar nog de foto’s van hebben. Maar waar??? Gevonden! Hier dus. Kindje op mama’s rug.
Thea in Casamance, het zuiden van Senegal in een casa impluvium. We hebben daar ook geslapen in een van de ruimtes rondom de binnenplaats. Het bouwsel is te groot om een hut te noemen en was in een cirkel gebouwd.
*******************
*** We gaan naar Italië met het boek Een voor altijd * * * * *
met illustraties van Bas Mazur
Elba. Het klinkt ver, het klinkt klein en het klinkt saai volgens Marta, die samen met haar tweelingbroer Mark en haar ouders op weg is naar dat Italiaanse eiland. Maar in werkelijkheid is het niet alleen een heerlijk vakantie eiland maar er zitten daar in de grond heel veel verschillende halfedelstenen en natuurlijk komen daar boeven op af. En Mark en Marta gaan op die boeven af. Niet echt een goed idee….
**********************
Klein fotoalbum van mijn reis naar Elba, heel lang geleden
*** Naar Frankrijk logeren bij tovertante ARCHIBALDA * * *
Met illustraties van René Pullens
Hieronder de Wieleman, een man met wielen in plaats van benen
Tovercirkel, toverring. Zonder eind zonder begin. Wijd als de lucht, strak als een knoop. Niet te koop, nooit te koop. Het is in jezelf, het zit binnenin, Eind zonder eind en het begin. Tovercirkel, toverring.
Olaf, Bart en Adje Eenhoorn gaan met de trein naar Frankrijk. Logeren bij tante Alda. Ze haalt hen af op het station Gare du Nord. Ze heeft ook een ander meisje opgehaald, een zielig en treurig meisje: Monica. De volgende dag komen er ook nog twee Afrikaanse meisjes Cissé en Tibilé uit Parijs bij haar logeren. Tante Alda blijkt een tovertante te zijn. Tovertante Archibalda met een heus toverboek waarin vreemde dingen staan.En er is ook nog een doodenge wieleman, een man die wielen heeft in plaats van benen…* * * Op reis met
*** Alida Vogelaar met Zand in je limonade * * * *
Met illustraties van Jaap Nieuwenhuis
Deel 2 Lieve Lucie, Lieve Floor uit ‘Zand in je limonade
De oude Alida Vogelaar woont in een tehuis voor bejaarden waar ze zich dood verveelt. Dan krijgt ze voor haarverjaardag een verrekijker. In het tehuis heeft ze daar niets aan en daarom gaat ze op wereldreis. Ze schrijft steeds aan Floor en haar oma Lucie die een goede vriendin is van Alida Vogelaar. Meteen de eerste keer al gaat het over een geheimzinnigbeeldje dat ze krijgt
*
*** Oma en Eric maken plannen voor een grote reis in De spiegeljongen * * * *
Met illustraties van Rick de Haas
Wij gingen vroeger op de fiets op vakantie. Helemaal naar Texel met papa, mama, ik op mijn eigen fietsjes en mijn zusje achterop bij papa. Elke keer als we bij een schapenhekje kwamen sprong ze van de bagagedrager, rende snel voor ons uit om het hekje open te houden. Ze liet het dichtklappen zodra we er allemaal door heen waren en rende weer naar papa’s fiets om op de bagagedrager te springen.
We logeerden ook vaak bij opa en oma in Amsterdam Noord. Oma bleef altijd thuis maar opa ging met ons wandelen langs het Noordzeekanaal. Daar zagen we giga grote boten uit allerlei landen voorbij varen. Soms toeterden ze om ons te groeten Toe-toeoeoehhhh!!!! Heel bijzonder.
David heeft voor de www.theadubelaarfanclub.wordpress.com een super leuk idee bedacht. Hij koos uit twaalf boeken een stuk dat over een reis gaat. In de twaalf verhalen maak je een complete reis door de wereld. Ik vind het leuk om elk stuk voor te lezen zodat je het ook kunt luisteren.
test.